Δεν ξέρεις πως να εκφράσεις αυτά που αισθάνεσαι για
την περίοδο εκείνη. Νομίζω πως ο κυριότερος λόγος είναι η πληθώρα των καταστάσεων,
των γεγονότων, των περιστάσεων.
Πολυτεχνείο και Χούντα.
Και για να ξεκαθαρίσουν αυτά που έχουμε στο μυαλό μας,
“Τι ήταν η Χούντα”;
·
Ένα καθεστώς; Ναι.
·
Φυλακή όπου
κλείνονται και παραμένουν στο κάθε κελί λες και είναι εγκληματίες, οι ιδέες, τα
“πιστεύω”, οι απόψεις; Σίγουρα ναι.
·
Έλλειψη
δημοκρατίας; Απολυταρχία; Το να αποφασίζουν κάποιοι για τις τύχες του καθενός
και ο καθένας να μη βλέπει παρά την τύχη του μαύρη;
Αλλά, για μια στιγμή!
Αυτό το τελευταίο ειδικά κάτι
μου θυμίζει, κάτι πολύ πρόσφατο! Α, ναι το σήμερα! Όχι βέβαια στη διάσταση του
1973.
Αρκετά σκληρά λόγια πηγάζουν από την καρδιά μας, από
την ψυχή μας και από την καθημερινότητα μας.
Όταν ακούμε για παιδιά τα οποία
λιποθυμούν επειδή οι γονείς τους δεν έχουν τη δυνατότητα να τους προσφέρουν τα
απολύτως απαραίτητα, όταν δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας,
όταν οι άνθρωποι που έχουν προσφέρει σ’ αυτή τη χώρα και έχουν αποτελέσει το
παραγωγικό δυναμικό της ξενιτεύονται, όταν η ανεργία έχει φτάσει στο ζενίθ,
όταν δεν ξέρουμε τι θ' απογίνουμε και τι μας επιφυλάσσει η μοίρα, τότε δεν
αναρωτιόμαστε αν αυτό που ζούμε δεν είναι δημοκρατία αλλά ένα καθεστώς τρόμου;
Είναι σωστό να φοβόμαστε το μέλλον, να τρέμουμε τις
αποφάσεις που θα ληφθούν και θα καθορίσουν τη ζωή μας;
Δεν ακουγόμαστε.
Δεν
ακούγονται οι απόψεις των νέων παιδιών.
Μόνο αν ακουστούν θα νοιώσουμε
καλύτερα.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΛΛΑΔΑ
ΔΕΙΞΕ ΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ
ΜΑΣ!
Τι ήταν το Πολυτεχνείο;
Η εξέγερση.
Η εξέγερση.
Όπως τότε, έτσι και τώρα οι νέοι δεν θ' αντέξουν, θα
ξεσπάσουν.
Έχει ειπωθεί ότι η Ιστορία προχωρά και αλλάζει με το αίμα.
Και
σήμερα υπάρχει αίμα.
Οι καρδιές μας αιμορραγούν και συνεχώς τις αλείφουν με
οινόπνευμα προκαλώντας δυνατότερο φόβο, μίσος, πόνο.
Δεν θ' αντέξουμε εμείς οι
νέοι, θα ξεσπάσουμε.
Τζουρέλη Ρόζμαρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου