Ηθικά διλήμματα στον αθλητισμό αλλά και στη ζωή (Νο 1)

Ήταν Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου 1988.  

Ο Λόρενς Λεμιέ, ένας Καναδός ιστιοπλόος, βρισκόταν με το σκάφος του στη 2η θέση, κατά τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων στη Σεούλ.

 

Ο αγώνας διεξαγόταν με δύσκολες καιρικές συνθήκες, έξω από τις ακτές της Κορέας.

Τις συνθήκες αυτές τις γνώριζε καλά ο Καναδός αθλητής, γιατί ήταν πεπειραμένος.

Μπορούσε να συναγωνιστεί τον πρώτο και να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο. 

Ξαφνικά είδε μια άδεια βάρκα στα κύματα κι έναν άντρα μέσα στα παγωμένα νερά, να

κουνά τα χέρια ως σινιάλο, να καλεί σε βοήθεια.  Χωρίς δεύτερη σκέψη ο Λόρενς, βγήκε

από την πορεία του, πλησίασε τον άντρα,  τον τράβηξε απ' τα νερά κι έφυγε προς τη

στεριά για βοήθεια.

 

Μετά τη διάσωση, ο Λόρενς  ξαναμπήκε στην κούρσα, αλλά τερμάτισε αρκετά πίσω απ' τη θέση που είχε αρχικά.

Με το αληθινό Ολυμπιακό Πνεύμα μέσα του, ο Λόρενς έχασε την ευκαιρία να στεφτεί  Ολυμπιονίκης, για να βοηθήσει έναν συναθλητή του.

Γι' αυτή του την πράξη, ο πρόεδρος της ΔΟΕ, ο Σάμαρανκ, του χάρισε ένα ειδικό Ολυμπιακό βραβείο.

 

Ο Λόρενς ήταν χαρούμενος αλλά και έκπληκτος, που τα MME έκαναν τόσο θόρυβο, για κάτι που κατά τη γνώμη του θα έκανε οποιοσδήποτε ιστιοπλόος, αφού ο πρώτος κανόνας στην ιστιοπλοΐα είναι: να βοηθήσεις όποιον δεις να κινδυνεύει.

 
 

Η πιο πάνω ιστορία μας διδάσκει πολλά αφού ο αθλητισμός είναι μια τέλεια προσομοίωση της ζωής.

Όπως στην ζωή έτσι και στον αθλητισμό οι αθλητές βρίσκονται συνεχώς αντιμέτωποι με ηθικά διλήμματα που στη στιγμή πρέπει να τα λύσουν, να λειτουργήσουν με βάση κάποιους ηθικούς κανόνες.

Ο όρος “τίμιο παιχνίδι”, το σημερινό πολυδιαφημισμένο από τα media “fair play” δεν είναι κάτι καινούργιο, υπήρχε σε κάθε κοινωνία, σε κάθε πολιτισμό που οι ηθικές αξίες και παραδόσεις ρυθμίζουν τη συμπεριφορά. 

Από την κλασική αρχαιότητα έχουμε το περίφημο “ευ αγωνίζεσθαι” που καθόριζε την ηθική συμπεριφορά των αθλητών που έπαιρναν μέρος στις Ολυμπιάδες.

Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε στην κρίσιμη στιγμή που αποφασίζουμε να δράσουμε με βάση την ηθική που έχει χτιστεί στη συνείδησή μας.

Το αποτέλεσμα της δράσης μας μπορεί και να είναι δυσάρεστο για μας, να έχει αρνητικές επιπτώσεις στα συμφέροντά μας.

Το πόσο αντέχουμε στα ηθικά διλήμματα δείχνει σε μεγάλο βαθμό και πόσο ακέραιοι χαρακτήρες είμαστε.

Παραδείγματα της καθημερινής ζωής είναι άπειρα. Βρίσκουμε ένα πορτοφόλι και βρισκόμαστε στο δίλημμα να το κρατήσουμε ή να το παραδώσουμε στον ιδιοκτήτη του.

Τι θα κάνουμε;

Αν ξέρουμε ότι  κάτοχός του είναι ευκατάστατος, ίσως να αμβλυνθεί η ηθική αντίσταση και να επιλέξουμε να το κρατήσουμε.

 

Είναι όμως και αυτό σωστό;

Προσωπικά μου συνέβη να έχω χάσει το πορτοφόλι μου με όλα τα έγγραφα μέσα (ταυτότητα, κάρτες τραπεζικές) μαζί με 300 ευρώ μέσα. Κυριολεκτικά "έφαγα" με αγωνία τον τόπο για να το βρω αλλά μετά από προσπάθεια ωρών συμβιβάστηκα με την απώλεια και το μόνο που έκανα ήταν να πάρω τηλέφωνο στην τράπεζα για να ακυρώσω την κάρτα από το ΑΤΜ.

Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο και από μια φωνή ηλικιωμένου άκουσα το ευχάριστο μήνυμα για το πορτοφόλι μου. Μου ζήτησε συγνώμη (!!!) που έψαξε στο πορτοφόλι μου για να βρει τα στοιχεία μου. Όταν πήγα σπίτι του για να το πάρω και για να τον ευχαριστήσω αντίκρυσα έναν πάμφτωχο συνταξιούχο που σίγουρα  είχε μεγάλη ανάγκη τα 300 ευρώ μου. Όμως δεν το έκανε.

Θα μπορούσε να κάνει μέσα του έναν ηθικό συμβιβασμό, να κρατούσε δηλαδή τα χρήματα και μετά  να πετούσε σε εμφανές μέρος το πορτοφόλι μου για να το βρώ μέσω άλλου τα πολύτιμα έγγραφά μου. Έτσι θα είχε και τα χρήματα και εγώ θα έβρισκα τα έγγραφά μου. Όμως δεν το έκανε, επέλεξε την ακεραιότητα της ηθικής επιλογής.

Όταν θέλησα να του δώσω ένα μέρος των χρημάτων ως αμοιβή αρνήθηκε σχεδόν προσβεβλημένος.

Εσύ τι θα έκανες;

 

Αυτό το ερώτημα συνεχώς θα προκύπτει κάθε φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα ακόμη ηθικό δίλημμα, εκεί που πρέπει να αποφασίσουμε αν θα «θυσιαστούμε» για χάρη των ηθικών μας αρχών.

 

Ο αθλητισμός προσφέρει άπειρα παραδείγματα ηθικών διλημμάτων. Οι αθλητές, στη διάρκεια του αγώνα αλλά και πριν και μετά τον αγώνα βρίσκονται σε σταυροδρόμια ηθικής επιλογής, να διαλέξουν τον εύκολο και βολικό δρόμο του συμφέροντος σε βάρος των άλλων ή το δύσκολο, τίμιο δρόμο του επί ίσοις όροις αγώνα με κίνδυνο να χάσουν την ευκαιρία της νίκης.

Κάθε φορά, σε κάθε περίπτωση θα προκύπτει το δίλημμα: τι θα έκανες εσύ;

Παρακάτω βάζω ένα βίντεο που έφτιαξα με επιλογές αθλητών που διάλεξαν τον  τίμιο δρόμο του επί ίσοις όροις αγώνα. Επέλεξαν να μην εκμεταλλευτούν την αδυναμία του αντιπάλου για να νικήσουν. Έδειξαν μεγαλείο ψυχής, σεβασμό στον αντίπαλο, αγάπη και σεβασμό στο άθλημα και στους κανόνες του.

Απολαύστε σε πλήρη οθόνη το βίντεο με το μεγαλείο ψυχής αυτών των

σπουδαίων ανθρώπων και όχι μόνο σπουδαίων αθλητών.