Τη χρονιά του 1492 οι Εβραίοι της Ισπανίας με
βασιλικό διάταγμα αναγκάζονται να φύγουν από τη χώρα (και αντίστοιχα το 1497 από
την Πορτογαλία). Στο μακρύ διάστημα της παραμονής τους στην Ιβηρική χερσόνησο (
υπολογίζεται ότι ήταν από τα πρώτα τμήματα της εβραϊκής διασποράς που ξεκινάει
από το 300 π.Χ. περίπου και φτάνει μέχρι το τέλος της προχριστιανικής περιόδου),
προσάρμοσαν ακόμη και τη γλώσσα τους στα τοπικά δεδομένα, μιλώντας μια "μικτή"
διάλεκτο από Ισπανικά και εβραϊκά, τη ladino. Είναι οι Σεφαραδίτες (Sefardid)
και "κουβάλησαν" στους νέους τόπους που εγκαταστάθηκαν (στα όρια της Οθωμανικής
αυτοκρατορίας, Θεσσαλονίκη, Ρόδο, Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη κ.α.) τη γλώσσα και
τα τραγούδια τους.
Αξιοσημείωτη είναι και η προσαρμογή τους στις νέες τους
πατρίδες, υιοθετώντας τα μουσικά όργανα και σκοπούς των νέων τόπων , όπως
φαίνεται και στα τραγούδια που παραθέτουμε. Πηγή από
εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου