Μια μέρα σε ένα σχολείο της Φινλανδίας ...

...και αφού κάνετε την εύλογη σύγκριση με τη δική μας σκληρή  πραγματικότητα, μπορείτε να μελαγχολήσετε ελεύθερα.

Πάντως, για να μη μηδενίζουμε τα πράγματα, τα ωραία κτίρια και τα σούπερ ουάου εκπαιδευτικά μέσα δεν κάνουν το καλό σχολείο αλλά οι άνθρωποι, οι δάσκαλοι και φυσικά οι μαθητές.
Κυρίως όμως ο στόχος και το περιεχόμενο σπουδών, οι προτεραιότητες που βάζουν αυτοί που καθορίζουν τις τύχες της εκπαίδευσης.
Εδώ νομίζω ότι υστερούμε πολύ για να το συνδέσω και με την προηγούμενη ανάρτηση που ανέβασε ο Γρηγόρης. 
Μπορεί να έχουμε σχολεία φυλακές ή σχολεία  αποθήκες, αυτό όμως που πραγματικά μας λείπει είναι η βιωματική μάθηση, κοινωνικές και πρακτικές δεξιότητες.

Αυτό το αισθάνθηκα όταν έβλεπα τα παιδιά της Φιλανδίας να ετοιμάζουν μόνοι τους το φαγητό τους ή να δουλεύουν σε εργαστήρια με μέταλλο, ξύλο κ.λ.π.

Αντίθετα, σε μας, κυριαρχεί η στείρα μάθηση, η απομνημόνευση πληροφοριών, τα παιδιά μας τα ετοιμάζουμε για καταναλωτές που ξέρουν ότι όλα θα τα βρίσκουν έτοιμα, πάντα η μαμά θα είναι διαθέσιμη για να πεταχτεί να διορθώσει το λάθος η να καλύψει την έλλειψη που θα έχει ο γιόκας ή η κόρη.
Άρα, ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα, από αυτά που εμείς μπορούμε να χτίσουμε και ταυτόχρονα να διεκδικήσουμε κονδύλια για την παιδεία, εγκαταστάσεις, εκπαιδευτικά μέσα κ.λ.π.

Γιατί, μήπως, αν ξαφνικά μας βάζανε ένα πρωί σε ένα τέτοιο σχολείο, μετά  από δυο μήνες πως θα το είχαμε αυτό το σχολείο;
Εσείς τι λέτε;
Ας κοιτάξουμε την αυλή μας και να σκεφτούμε τι  δεν κάνουμε εμείς  για να βρίσκεται σε αυτό το απίστευτο χάλι.
Η εικόνα της αυλής μας, πέρα από το απίστευτο μπετόν, τα ψυχρά κακόγουστα πλακάκια, τις σιδεριές, αυτό που κυριαρχεί είναι σκουπίδια (δικά σας), αδιάφορα και βαρετά γκράφιτι, λερωμένοι τοίχοι, απεριποίητοι θάμνοι...

Του χρόνου σκοπεύω να τρέξω ένα τέτοιο πρόγραμμα παρέμβασης στην αυλή ώστε να αλλάξουμε την εικόνα και να κάνουμε το σχολείο περισσότερο φιλικό και ανθρώπινο.
Θα υπάρχει εθελοντισμός για να αλλάξουμε την εικόνα του σχολείου μας;