Μια ολοκληρωτική μεταμόρφωση στο κέντρο της πόλης!

   

Πριν                                                                         Μετά

Δεν ανήκω στη γενιά που το έβλεπαν στα νεανικά τους χρόνια να χρησιμοποιείται ως παράρτημα του Α' Γυμνασίου Θεσσαλονίκης, αλλά θυμάμαι τον εαυτό μου πριν λίγα χρόνια να περνάει από το συγκεκριμένο σημείο της Βασιλίσσης Όλγας και να θλίβεται με το ερειπωμένο κτίριο, το οποίο αποτελεί ένα από τα αρχιτεκτονικά παλάτια αυτής της πόλης και μάρτυρας της νεώτερης ιστορίας της. 37 χρόνια αφότου εγκαταλείφθηκε και 3 από τότε που ξεκίνησε η ριζική αναστήλωσή του, ουσιαστικά η ανοικοδόμηση του, το κτίσμα στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 5 άνοιξε τις πύλες του για το κοινό. Πραγματικά, μόλις περνάς την μεγάλη καγκελόπορτα, ένα ρίγος συγκίνησης σε διαπερνά βλέποντας αυτό το κομψοτέχνημα της πρώην Λεωφόρου των Εξοχών να αναγεννάται εκ της τέφρας του. Αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτιστικής εκδήλωσης σε αυτή τη χώρα που ξεπερνά την γραφειοκρατία, ενώ σίγουρα ενισχύει την πολιτιστική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης. Μακάρι παρόμοια έργα να πραγματοποιηθούν και σε άλλες γωνιές της χώρας και πρωτίστως σε άλλα κτίρια της Βασιλισσης Όλγας που βρίσκονται σε άσχημη κατάσταση και χρειάζονται την κρατική μέριμνα (Βίλα Χιρς, Παλαιό Ιταλικό Προξενείο, Chateau mon Bonheur). Σήμερα, η πόλη καλωσορίζει πίσω ένα από τα στολίδια της, την Οικία Μοδιάνο!

Λίγα λόγια για την ιστορία του κτιρίου

Το οικόπεδο αγοράστηκε το 1899 από τον Ιωσήφ Ισαάκ Μοντιάνο και βρισκόταν στο νούμερο 48 της οδού Αλλατίνι. Καταρχάς κτίστηκε ένα μεταξουργείο στην ανατολική πλευρά του οικοπέδου και αργότερα η διώροφη έπαυλη των 15 δωματίων και των 3 σοφάδων. Οι Μοντιάνο ήταν Εβραίοι ιταλικής καταγωγής που διακινούσαν μαζί με την οικογένεια Αλλατίνι όλο σχεδόν το εμπόριο των δημητριακών, κουκουλιών, δερμάτων κ.ά. Μερίδια της ιδιοκτησίας άλλαζαν συνέχεια χέρια μέχρι τον αφανισμό των Εβραίων απ΄τους Ναζί. Από το 1946 έως το 1958 χρησιμοποιήθηκε ως κατάλυμα προσφυγικών οικογενειών, ενώ το 1960 κατεδαφίζεται το κτίριο του μεταξουργείου και ένα γυάλινο θερμοκήπιο που υπήρχε πίσω. Μέχρι τον σεισμό του 1978 στο κτίριο στεγαζόταν το παράρτημα του Α' Γυμνασίου, ενώ έπειτα, λόγω της επικινδυνότητας, εγκαταλείφθηκε. Η Εφορία Μνημείων και Αρχαιοτήτων απαγόρεψε την κατεδάφισή του παρά τις σοβαρές βλάβες, με απόφαση του 1979 χαρακτηρίζοντάς το ως διατηρητέο. Η πλήρης αναστήλωση του στην αρχική του μορφή ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες. Στο κτίριο έγιναν επεμβάσεις που αφορούσαν την ενίσχυση από την αρχή των θεμελίων του που είχαν υποστεί σοβαρές ζημιές μετά τον σεισμό. Συγχρόνως αποκαταστάθηκαν οι ζωγραφικές διακοσμήσεις στις οροφές των χώρων αλλά και του εξώστη που για χρόνια καλύπτονταν από στρώματα ασβέστη και χρωμάτων που είχαν προστεθεί στο κτίριο πριν τον χαρακτηρισμό του ως μνημείο τέχνης το 1979.