Στο σχολείο είναι σίγουρο ότι αποκτάμε πολλές γνώσεις,κάποιες απο τις οποίες αποτυπώνουμε στο μυαλό μας και θυμόμαστε για μια ζωή και άλλες που, όπως συνηθίζουν να λένε οι καθηγητές ''μπαίνουν απο το ένα αυτί και βγαίνουν απο το άλλο''.Πρόσφατα έτυχε να ακούσω συμμαθητές μου να απαγγέλουν το ποίημα του καταξιωμένου Κ.Π Καβάφη, ''Δέησις'',που μας είχε διδάξει ο κ. Πέτσας στις προηγούμενες τάξεις του γυμνασίου.
Μου έκανε εντύπωση που θυμόντουσαν κάθε στροφή του ποιήματος καθώς και όλα τα σχόλια που είχαμε κάνει,με την παραμικρή λεπτομέρεια.
Μην ξεχνάμε ότι είχαμε διδαχθεί άπειρα ποιήματα άλλα και κείμενα,εξίσου ενδιαφέρουσα και ποιοτικά.
Ωστόσο, αυτό ήταν απο τα λίγα που τους είχε ''μείνει'' και είναι σίγουρο ότι θα συνεχίσουν να το θυμούνται και να το απαγγέλουν,για πολλά χρόνια ακόμη...
Με το δίκιο τους φυσικά, αφού (κατα τη γνώμη μου) αποτελεί ένα απο τα ωραιότερα ποιήματα του Καβάφη με βαθύ νόημα...
Παρακάτω, το προαναφερθέν ποίημα:
Η θάλασσα στα βάθη της πήρ’ έναν ναύτη.—
Η μάνα του, ανήξερη, πηαίνει κι ανάφτει
στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερί
για να επιστρέψει γρήγορα και νάν’ καλοί καιροί —
και όλο προς τον άνεμο στήνει τ’ αυτί.
Aλλά ενώ προσεύχεται και δέεται αυτή,
η εικών ακούει, σοβαρή και λυπημένη,
ξεύροντας πως δεν θάλθει πια ο υιός που περιμένει.
Ακολουθεί βίντεο με την ανάγνωση του συγκεκριμένου ποιήματος,απο τον Γίωργο Βουτσά:
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον ίδιο τον Κ.Π Καβάφη αλλά και τα ποιήματα του:1)http://www.kavafis.gr/index.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου