Ζώντας με την λύπη..

       Λυπάμαι... Λυπάσαι; 

        Ένα σημαντικό συναίσθημα που μας κυριαρχεί συχνά στην καθημερινή μας ζωή είναι η λύπη. Άραγε, έχεις στεναχωρηθεί για κάτι ποτέ σου; Έχεις κλάψει ποτέ σου; Έχεις μελαγχολήσει για κάτι ή για κάποιον στην μέχρι τώρα ζωή σου; Αν ναι τότε έχεις ''δραματοποιήσει'' μερικές  ψυχικές και σωματικές αντιδράσεις όταν είσαι λυπημένος, δηλαδή όταν η φορά των πραγμάτων δεν δικαιώνει τις υλικές, πνευματικές ή ψυχικές προσδοκίες σου. 

        
       Γενικά η λύπη είναι ένα συναίσθημα με φανερώσιμα (όσον αφορά την ψυχή) τα χαρακτηριστικά της στεναχώριας, του πόνου, της οδύνης, της δυσαρέσκειας ή της μελαγχολίας. Οι σωματικές αντιδράσεις είναι εξίσου πολλές, όπως το κλάμα (δάκρυα), το τρέμουλο ακόμη και τα ουρλιαχτά/ οι κραυγές/ το να φωνάζεις χωρίς λόγο. Καθώς, με όλες αυτές τις ενέργειες, ο οργανισμός μας βρίσκει τρόπο να ηρεμήσει, να σκεφτεί λογικά και να ψάξει τρόπο για να αισθανθεί καλύτερα. Για παράδειγμα, όταν εγώ είμαι λυπημένη, οι αντιδράσεις μου είναι οι εξής: Αρχικά κλαίω (με λυγμούς ή χωρίς), στεναχωριέμαι, μελαγχολώ και στην συνέχεια ξαπλώνω ανάσκελα, κοιτάζω το ταβάνι και προσπαθώ να αδειάσω το μυαλό μου από όλες τις σκέψεις που έχω και μερικές που με κυριαρχούν κιόλας. Είναι ο δικός μου τρόπος για να ηρεμήσω και να ξεχάσω όσο μπορώ το γεγονός, το οποίο με οδήγησε σε αυτήν την κατάσταση. Όσο χρόνο και να μου πάρει, τα καταφέρνω, 
 εν μέρη, τουλάχιστον. Είναι φυσιολογικές αντιδράσεις που όλοι μας έχουμε αισθανθεί και πράξει.

      Μερικοί άνθρωποι θεωρούν το φαινόμενο της λύπης στείρο και αρνητικό. Πιστεύουν ότι απομακρύνει τον άνθρωπο από το κοινωνικό περιβάλλον, ενώ ακόμη προκαλεί χαλαρότητα στην δράση και στο πάθος του να κάνεις κάτι, οτιδήποτε. Άλλοι πιστεύουν ότι αυτό το συναίσθημα είναι θετικό, γιατί οδηγεί στην ωρίμανση του ατόμου μέσω της συνειδητοποίησης κάποιων γενικών ή αόριστων πραγμάτων.

      Όσον αφορά την λύπη ή μάλλον το συναίσθημα της λύπης αυτά είχα να πω. Αλλά προτού τελειώσω θα ήθελα να σας ρωτήσω τα εξής: Εσείς ήσασταν ποτέ σας λυπημένοι και αν ναι πώς είναι οι αντιδράσεις σας για να αινσθαθείτε καλύτερα ; ( Δέχομαι και ερωτήσεις πάνω σε αυτό το θέμα, οποιεσδήποτε ερωτήσεις  ;) )

     Πληροφοριακά:  Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός, ότι το συναίσθημα της λύπης παρατηρείται περισσότερο στους εφήβους παρά στους ενήλικες και στα μικρά παιδιά. Αυτό, νομίζω, έχει σχέση με το γεγονός ότι από παιδί μεγαλώνει κάποιος και γίνεται έφηβος, με αποτέλεσμα να γίνεται πιο ευαίσθητος και πιο αφηρημένος  σε ορισμένα πράγματα. 


                                                                                                      Η συντάκτρια: 
                                                                                                                   Μπούτιου Σοφία-Στεφανία