Βία στα γήπεδα: η μάστιγα του αθλητισμού... (Εργασία στη Νεοελληνική Γλώσσα)

Στο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας, συζητήσαμε και αξιολογήσαμε τις αιτίες,τις συνέπειες, τις μορφές και τους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου που ονομάζεται βία στους χώρους των ελληνικών γηπέδων. Μου ανατέθηκε λοιπόν να γράψω εδώ τις δικές μου σκέψεις πάνω στο θέμα.






Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται στον χώρο του ελληνικού αθλητισμού (ιδιαιτέρως του ποδοσφαίρου) ένα δυσάρεστο φαινόμενο παθογενειας, που επηρεάζει έμμεσα όλη την ελληνική κοινωνία.Πρόκειται για το φαινόμενο της οπαδικής βίας,που ενώ φαίνεται τα τελευταία 20 χρόνια να έχει εξαληφθεί στην Ευρώπη, στην χώρα μας διαιωνίζεται και γίνετε κομματι της... οπαδικής κουλτούρας.

Το φαινόμενο έχει να κάνει με ενέργειες οπαδών συγκεκριμένων ομάδων, κυρίως της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, που έχουν την προτίμηση του κοινού. Οι πιό συνέθεις μορφές είναι η ρίψη αντικειμένων στον αγωνιστικό χώρο ή στους αντίπαλους οπαδούς (καθίσματα,μπουκάλια,καπνογόνα...), χρήση υβριστικών πανό ή συνθημάτων (ψυχολογική βία), μάχες σώμα με σώμα με τις μονάδες τις αστυνομίας. Μορφές εξίσου επικύνδυνες είναι οι βανδαλισμοί σε καταστήματα ή δημόσιες αθλητικές εγκαταστάσεις και οι οργανωμένες ενέδρες σε αντίπαλους οπαδούς ή συνδέσμους αυτών. Σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις έχουν σημειωθεί ακόμα και θάνατοι για την φανέλα μίας ομάδας...

Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό ποικίλουν. Η έλληψη παιδείας και επιπέδου,και αγωγής  που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία, δεν επιτρέπει στους χούλιγκαν να κατανοήσουν την πραγματική σημασία του αθλητισμού, το εύ αγωνίζεσθαι με αποτέλεσμα να βλέπουν το γήπεδο ώς πεδίο μάχης και να τυφλωνωνται απο στην θέα της ήττας. Αντιμετωπίζοντας σοβαρά οικονομικά προβλήματα και ανεργία-ανέχεια, οι οπαδοί βρίσκουν ένα τρόπο εκτονωσης, ξεσπούν σε αγώνες της ομάδας τους ώστε να ξεπεράσουν την πίεση που τους βαραίνει ψυχολογικά,χωρίς όμως να σκέφτονται τις συνέπειες.Η μαζοποίηση μετατρέπει τον οπαδό σε άβουλο ών, σε ένα άνθρωπο που απλά εκτελεί εντολές, οδηγώντας τον σε ακραίες ενέργειες μόνο και μόνο για να γίνει αρεστός και να εντυπωσιάσει. Πολλοί οπαδοί, απο τυφλό μίσος γαι τον αντίπαλο (ή υπερβολική ''αγάπη'' για την ομάδα τους) κάνουν τα πάντα για να δυναμιτίσουν το κλίμα.. Και φυσικά μήν ξεχνάμε ότι οι έλληνες οπαδοί ποτέ δεν πάνε στο γήπεδο... χωρίς να μεθήσουν, πράγμα που τους κάνει ανεξέλεγκτους.

Δυστυχώς, οι συνέπειες του φαινομένου είναι πολλές και καταστροφικές.Οι μεγάλες ομάδες,που βλέπουν τον αθλητισμό σαν επειχείρηση, αποσκοπούν κέρδος απο την συμπεριφορά των οπαδών και τους εκμμεταλεύονται, ελέχγοντας της ενέργειες τους για εκφοβισμό. Σοβαρά τραυματίες και πληγωμένοι οπαδοί είναι το αποτέλεσμα  κάθε σειράς επεισοδείων. Η δημόσια περιουσία καταστρέφεται ανεπανόρθωτα, ζημιώνοντας την κοινωνία με εκατομύρια ευρώ (δισεκατομύρια μερικές φορές). Οι ίδιες οι ΠΑΕ(ΚΑΕ,ΤΑΕ...) τιμωρούνται με βαριά και ασήκωτα πρόστιμα, ευρωπαικούς αποκλεισμούς, αφαιρεσεις βαθμών και πάνω απ' όλα τιμωρίες έδρας, που στερούν απο τους αθώους οπαδούς και τους φίλους του αθλήματος την είσοδο στο γήπεδο και την στήριξη της ομάδας. Ο αθλητισμός και τα ιδεώδη του πεθαίνουν χάρη σε μερικούς ανεγκέφαλους οπαδούς με παροπίδες, που χρόνο με τον χρόνο προβάλλουν μία αρνητική εικόνα του στους φιλαθλους, οι οποίοι χάνουν την εμπιστοσύνη τους και την υπομονή τους. Κανείς δεν μπορεί να τους εγγυηθεί την ασφάλεια και την ομαλή παρακολούθηση ενός αγώνα, χωρίς να κινδυνέυσει η ζωή των ίδιων ή των οικογενειών τους.

Ωστόσο, υπα΄ρχει ακόμα φώς στο τούνελ όσον αφορά την αντιμετώπιση του φαινομένου. Τα τελευταία χρόνια, ομάδες και πολιτεία συνεργάζονται για να συγκρατήσουν τον οπαδικό όχλο. Σιγά-σιγά εισάγεται το σύστημα παρακολούθησης απο κάμερες ασφαλείας, το ηλεκτρονικό ονομαστικό εισητήριο, η επ' αόριστον απαγόρευση εισόδου σε χούλιγκαν που βαραίνονται με κατηγορίες βίας και φυσικά αστρονομικά ποσά ώς πρόστιμα σε ταραξίες. Σε κάθε περίπτωση, ο δραστικός τρόπος εξάληψης του φαινομένου είναι η καλλιέργεια της αιδείας, η συμόρφωση των οαπδών με τους κανόνες απο νεαρή ηλικία, η αναδιαμόρφωση των προτύπων που προβάλλονται και επιτέλους η εφαρμογή του αθλητικού πνεύματος, που θυσιάζεται στον βωμό του κέρδους και της οπαδικής μονομέριας.