Οι εικόνες και η αντίθεση σκληρή και αδυσώπητη.
Δυο αγώνες που γίνονται ταυτόχρονα, που μπορεί να τους δει ο κάθε φίλαθλος ταυτόχρονα με τα σημερινά μέσα ενημέρωσης. Στον πρώτο, χωρίς την παρουσία αντιπάλων οπαδών το παιχνίδι δεν ξεκινά καν, στο δεύτερο πανδαισία αθλητικού και ποδοσφαιρικού θεάματος.
Σε ένα κατάμεστο γήπεδο η γηπεδούχος ομάδα χάνει με 4-0 από τη μισητή αντίπαλο και οι οπαδοί της γηπεδούχου το μόνο που κάνουν είναι να κουνάνε τα λευκά μαντήλια σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εμφάνιση της ομάδας τους.
Στο δικό μας γήπεδο, τυφλό οπαδικό μίσος ενάντια σε όλους και σε όλα.
Οι αντίπαλοι παίκτες στόχος δολοφόνων με στυλό φωτοβολίδας.
Στο γήπεδο της Μαδρίτης οι οπαδοί της Ρεάλ μπορούν να καταχειροκροτούν τον αντίπαλο ποδοσφαιριστή Ινιέστα της στιγμή που γίνεται αλλαγή.
Στο δικό μας γήπεδο μικροί παράγοντες, ελάχιστοι, κοντοί προσπαθούν να διασώσουν ότι μπορούν, να αποσείσουν απο πάνω τους την τεράστια ευθύνη απειλώντας με αποχώρηση απο το πρωτάθλημα (!!!!!).
Στο άλλο γήπεδο, ο οπαδοί μιλούν και ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, με το θέαμα, με την ομάδα τους. Ο ποδοσφαιριστής δε γίνεται στόχος δολοφόνων.
Στο δικό μας τόπο η ατιμωρησία, το μπάχαλο, το πολιτικό κόστος είναι κυρίαρχο, πάνω απο όλα. Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει αφού ξέρει ότι κανείς δεν θα τον αγγίξει.
Και αυτός ο καθένας μπορεί να είναι ο παράγοντας της ομάδας ή ακόμη και ο αντίστοιχος κυβερνητικός υπεύθυνος(βασικοί υπεύθυνοι) μέχρι τον τελευταίο πρεζόνι οπαδό ( ο τελευταίος τροχός της αμάξης αλλά που φαίνεται και εκθέτει το σάπιο προϊόν).
Σάπια κοινωνία, σάπιο αθλητικό θέαμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου